وقایع اخیر باعث شد که موضوع حاکمیت و نوع آن بیش از پیش مورد بحث قرار گیرد. از آن جائی که برای متدینین مهم بود که موضع امامان شیعه (علیهم السلام) در این باره چیست، به فکرم رسید که این سوال را با تعدادی از مراجع در میان بگذارم. متن سوال فرستاده شده چنین بود:
بسمه تعالی
با سلام خدمت مرجع گرانقدر
از آن جا که وقایع اخیر منشاء بحث‌های تازه‌ای در مورد مبانی «نظریه‌ی حکومتی اسلام» شده است، و با توجه به این نکته که بحث‌های مطرح شده خواه‌ناخواه واجد مخاطبین پرشماری در میان نسل حاضر و حتی نسل‌های بعدی است، لازم به نظر می‌رسد تا با بیان هر چه بی‌ابهام‌تر و بی‌واسطه‌تر نظرات مراجع بزرگ‌وار اولا بستر مناسب برای ابلاغ احکام واقعی اسلام در این موضوع فراهم شود، ثانیا زمینه‌ی بهره‌برداری‌های مغرضانه را، که متاسفانه اغلب با خلط مباحث و استفاده از اصطلاحات فنی دور از دسترس عامه انجام می‌شود، به حداقل رساند.
مورد سوال در موضوع «میزان نقش رضایت اکثریت در جواز برای تصرف در حکومت» از منظر احکام اسلام است. به طور مشخص، اگردر زمان یکی از امامان معصوم گذشته، که بدون شک از جانب خدا واجد ولایت بر روی زمین بوده‌اند، شرایطی پیش می‌آمد که معصوم (ع) به لحاظ قوای قهریه و نظامی امکان تصرف در حکومت را به رغم رضایت اکثریت داشت، بر اساس شناخت ما از سیره و روش آن بزرگواران، آیا ایشان با تکیه بر قوای ذکرشده خود را مجاز به تصرف معرفی می‌کردند؟
با تشکر و احترام.
دو جواب مهم گرفته شده از دو مرجع عزیز آقای منتظری و آقای صانعی عینا ً در زیر آورده می‌شوند. پاسخ آقای منتظری اولین بار در سایت «موج سبز آزادی» به نشانی
http://mowjcamp.com/article/id/24258
و تاریخ ۸ شهریور ۱۳۸۸ انتشار یافت.
تصویر پاسخ آقای منتظری:
تصویر پاسخ آقای منتظری:
پاسخ آقای صانعی:
بسمه تعالي
با عرض سلام؛
ج - هرگز به چنين امري دست نمي زدند و اين نكته از فرمايشات مولي اميرالمؤمنين علي عليه السلام كاملا روشن و واضح مي شود.
مطلب را به بالاترین بفرستید:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر